1. Uiterlijkinspectie vanelleboog pijpfittingen: over het algemeen is onderzoek met het blote oog de belangrijkste methode. Door middel van uiterlijkinspectie kan het de uiterlijke gebreken van laselleboogbuisfittingen vinden en soms een vergrootglas van 5-20 keer gebruiken om te onderzoeken. Zoals randbijten, porositeit, lastumoren, oppervlaktescheuren, insluiting en penetratie van slak, enz. De vormafmetingen van de las kunnen ook worden gemeten door de lasdetector of het monster.

2. Niet-destructieve inspectie van elleboogbuisfittingen: inspectie van slakken, porositeit, scheuren en andere defecten die verborgen zijn in de las. Röntgeninspectie is het gebruik van röntgenfoto's om foto's te maken van de lasnaad, op basis van de negatieve indruk om te bepalen of er interne defecten zijn, het aantal en het type defecten. Nu wordt de meest gebruikte selectie röntgeninspectie, evenals ultrasone inspectie en magnetische inspectie. Vervolgens wordt volgens de productvaardigheidsvereisten vastgesteld of de las gekwalificeerd is. Op dit punt verschijnen gereflecteerde golven op het scherm. Door de vergelijking en identificatie van deze gereflecteerde golven met normale golven kan de grootte en locatie van het defect worden bepaald. Ultrasone foutdetectie is veel eenvoudiger dan röntgenstraling en wordt daarom veel gebruikt. Ultrasone inspectie kan echter alleen worden beoordeeld op basis van de operationele ervaring en kan de inspectiebasis niet verlaten. De ultrasone straal wordt vanaf de sonde het metaal in gestuurd en wanneer deze het grensvlak tussen metaal en lucht bereikt, breekt deze en gaat door de las. Als er defecten in de las aanwezig zijn, zal de ultrasone straal naar de sonde worden gereflecteerd en worden gedragen. Omdat de interne defecten van het lasoppervlak niet diep zijn en er zeer kleine scheurtjes verschijnen, kan magnetische foutdetectie ook worden gebruikt.

3. De mechanische eigenschappen van de elleboogpijptest: niet-destructief testen kan de inherente defecten van de las vinden, maar kan de mechanische eigenschappen van het metaal in de door hitte beïnvloede zone van de las niet verduidelijken, dus soms om spanning, impact, buiging en andere experimenten met de lasverbinding. Deze experimenten worden uitgevoerd door het experimentele bestuur. De gebruikte testplaat kan het beste aan de langsnaad van de cilinder worden gelast om consistente constructieomstandigheden te garanderen. Vervolgens worden de mechanische eigenschappen van de proefplaat getest. In de praktijk worden hierbij alleen de lasverbindingen van nieuw staal getest.

4. Elleboogbuisdruktest en druktest: voor de afdichtingsvereisten van het drukvat, waterdruktest en (of) druktest, om het afdichtings- en drukvermogen van de las te controleren. De methode is om 1,25-1,5 keer de werkdruk van water of gelijk aan de werkdruk van gas (meestal met lucht) in de container te injecteren, daar een bepaalde tijd te blijven en vervolgens de drukval in de container te onderzoeken, en te onderzoeken of er is lekkage buiten, volgens deze kan worden vastgesteld of de las gekwalificeerd is.