Spiralna rura, znana również jako rura stalowa spiralna lub rura spawana spiralnie, to niskowęglowa stal konstrukcyjna lub niskostopowa taśma ze stali konstrukcyjnej zwinięta w półfabrykat rury pod pewnym kątem śrubowym (zwanym kątem formowania), znany również jako rura spiralna lub ciało spiralne. Zewnętrzna średnica rurki spiralnej wynosi około 30 nanometrów, średnica wewnętrzna wynosi około 10 nanometrów, a odstęp między sąsiednimi spiralami wynosi około 11 nanometrów.

Jakie są metody sprawdzenia, czy jakość rur spawanych spiralnie o dużej średnicy jest zgodna z normą?

1. Kontrola metodą fizyczną: metoda kontroli fizycznej to metoda pomiaru lub kontroli za pomocą pewnych zjawisk fizycznych.

2. Próba wytrzymałości zbiornika ciśnieniowego: Oprócz próby szczelności naczynie ciśnieniowe musi zostać poddane również próbie wytrzymałości. Zwykle istnieją dwa rodzaje testu hydrostatycznego i testu ciśnienia powietrza. Obaj sprawdzają szczelność spoin w zbiornikach i rurach pracujących pod ciśnieniem. Test ciśnienia powietrza jest bardziej czuły i szybszy niż test hydrauliczny. Jednocześnie rura spawana spiralnie o dużej średnicy po badaniu nie wymaga opróżniania, co jest szczególnie przydatne w przypadku produktów z utrudnionym drenażem. Jednakże ryzyko testu jest większe niż w przypadku testu hydrostatycznego. Podczas testu należy przestrzegać odpowiednich technicznych środków bezpieczeństwa, aby zapobiec wypadkom podczas testu.
3. Próba hydrostatyczna: Każdą rurę spawaną spiralnie o dużej średnicy należy poddać próbie ciśnieniowej hydrostatycznej pod kątem nieszczelności. Ciśnienie próbne oblicza się w następujący sposób: P=2ST/D.
We wzorze S – naprężenie próbne Mpa próby hydrostatycznej oraz naprężenie próbne próby hydrostatycznej dobiera się według 60% wartości plastyczności określonej w odpowiedniej normie dotyczącej taśm stalowych.

4. Ocena po powierzchni, czyli kontrola wyglądu, jest prostą i szeroko stosowaną metodą kontroli. Jest to ważna część kontroli gotowego produktu. Chodzi głównie o znalezienie defektów na powierzchni spoiny i odchyleń wymiarowych. Generalnie sprawdza się to gołym okiem, za pomocą standardowych szablonów, mierników, szkieł powiększających i innych narzędzi. Jeśli na powierzchni spoiny występuje defekt, istnieje możliwość wystąpienia defektu wewnątrz spoiny.