Het afdichtingsprincipe van ANSIflenzen is uiterst eenvoudig: de twee afdichtvlakken van de bout knijpen de flenspakking samen en vormen een afdichting.Maar dit leidt ook tot de vernietiging van het zegel.Om de afdichting te behouden, moet een enorme boutkracht worden gehandhaafd.Om deze reden moet de bout groter worden gemaakt.Grotere bouten moeten passen bij grotere moeren, wat betekent dat bouten met een grotere diameter nodig zijn om omstandigheden te creëren voor het aandraaien van de moeren.Zoals iedereen weet, zal de betreffende flens verbogen worden naarmate de diameter van de bout groter is.De enige manier is om de wanddikte van het flensdeel te vergroten.Het hele apparaat zal een enorm formaat en gewicht vereisen, wat een speciaal probleem wordt in offshore-omgevingen, omdat gewicht altijd het belangrijkste probleem is waar mensen in dit geval op moeten letten.Bovendien zijn ANSI-flenzen fundamenteel gezien een ineffectieve afdichting.Het vereist dat 50% van de boutbelasting wordt gebruikt voor het extruderen van de pakking, terwijl slechts 50% van de belasting die wordt gebruikt om de druk te handhaven overblijft.

Het belangrijkste ontwerpnadeel van ANSI-flenzen is echter dat ze niet lekvrij kunnen garanderen.Dit is de tekortkoming van het ontwerp: de verbinding is dynamisch en cyclische belastingen zoals thermische uitzetting en fluctuaties zullen beweging tussen de flensoppervlakken veroorzaken, de functie van de flens beïnvloeden en de integriteit van de flens beschadigen, wat uiteindelijk zal leiden tot lekkage.