Spiraalpyp, ook bekend as spiraalstaalpyp of spiraalsweispyp, is 'n lae-koolstof struktuurstaal of lae-legering struktuurstaalstrook wat teen 'n sekere heliese hoek (genoem 'n vormingshoek) in 'n buisblanko gerol word, ook bekend as 'n spiraalbuis of 'n spiraalvormige liggaam. Die buitenste deursnee van die spiraalbuis is ongeveer 30 nanometer, die binnedeursnee is ongeveer 10 nanometer, en die steek tussen aangrensende spirale is ongeveer 11 nanometer.

Wat is die metodes om te identifiseer of die kwaliteit van spiraalsweispype met groot deursnee op standaard is?

1. Inspeksie deur fisiese metode: fisiese inspeksie metode is 'n metode van meting of inspeksie deur sommige fisiese verskynsels te gebruik.

2. Sterktetoets van die drukvat: Benewens die digtheidstoets, moet die drukvat ook 'n sterktetoets ondergaan. Gewoonlik is daar twee soorte hidrostatiese toets en lugdruktoets. Hulle inspekteer albei die digtheid van sweislasse in vate en pype wat onder druk werk. Die lugdruktoets is meer sensitief en vinniger as die hidrouliese toets. Terselfdertyd hoef die spiraalsweispyp met groot deursnee na die toets nie gedreineer te word nie, wat veral geskik is vir produkte met moeilike dreinering. Die risiko van die toets is egter groter as dié van die hidrostatiese toets. Tydens die toets moet die ooreenstemmende veiligheidstegniese maatreëls gevolg word om ongelukke tydens die toets te voorkom.
3. Hidrostatiese toets: Elke spiraalsweispyp met groot deursnee moet sonder lekkasie aan 'n hidrostatiese druktoets onderwerp word. Die toetsdruk word soos volg bereken: P=2ST/D.
In die formule, S—die toetsspanning Mpa van die hidrostatiese toets, en die toetsspanning van die hidrostatiese toets word gekies volgens 60% van die opbrengswaarde gespesifiseer in die ooreenstemmende staalstrookstandaard.

4. Te oordeel aan die oppervlak, dit wil sê die voorkoms-inspeksie, is 'n eenvoudige en wyd gebruikte inspeksiemetode. Dit is 'n belangrike deel van die finale produk inspeksie. Dit is hoofsaaklik om defekte op die sweisoppervlak en dimensionele afwykings te vind. Oor die algemeen word dit met blote oë geïnspekteer, met behulp van standaard sjablone, meters, vergrootglase en ander gereedskap. As daar 'n defek op die oppervlak van die sweislas is, is daar 'n moontlikheid van 'n defek binne die sweislas.