Rura bez szwu o dużej średnicyproces produkcyjny poprzez formowanie termiczne

Proces produkcyjny formowania termicznego, obejmujący bezszwowe walcowanie na gorąco o dużej średnicy i wytłaczanie na gorąco obiema metodami, ta pierwsza jest stosowana głównie w produkcji kompozytowych połączeń rurowych, która dotyczy produkcji rur kompozytowych bez szwu.

Walcowanie to tradycyjna metoda przygotowania rur stalowych bez szwu o dużej średnicy.Walcowanie na gorąco w istocie powoduje ciśnienie spawania, jeśli odkształcenie jest wystarczająco duże, ciśnienie wywierane przez rolkę metalu może uszkodzić powierzchnię warstwy tlenkowej, stykającą się powierzchnię atomową, tak że obie powierzchnie zostaną zespawane ze sobą.Wady toczenia to:

Zalety walcowania: wysoka wydajność, dobra jakość, niski koszt i możliwość znacznego zaoszczędzenia na zużyciu materiałów metalowych, dlatego też jest niezwykle szerokie zastosowanie technologii produkcji materiałów kompozytowych.Walcowany arkusz kompozytowy stanowiący 90% całkowitej płyty kompozytowej i często nakładany na grubość ścianki rury mniejszą niż 32 mm.

Wady walcowania: jednorazowa inwestycja, ale także wiele kombinacji materiałów nie może zostać osiągniętych poprzez skomplikowane walcowanie.Jest obecnie najpowszechniej stosowaną technologią stosowania walcowanych, kompozytowych złączy rurowych ze stali nierdzewnej.

Wytłaczanie na gorąco jest zwykle przeprowadzane w przypadku rury bimetalicznej, zwane wytłaczaniem kompozytowym (współwytłaczanie).Współwytłaczanie jest obecnie najlepszą metodą produkcji bezszwowych rur kompozytowych ze stali nierdzewnej i stopów o wysokiej zawartości niklu. Japońska stal wytwarzana tą metodą 8 cali (203,2 mm) poniżej bimetalicznej rury kompozytowej.Jest to kompozyt o dużej średnicy składający się z dwóch lub więcej półfabrykatów metalowych, podgrzewany do temperatury około 1200℃, a następnie wytłaczane przez pierścieniową przestrzeń utworzoną przez formę i trzpień.Gdy przekrój poprzeczny kęsa wytłaczanego zmniejsza się do 10:1, wysokie ciśnienie wytłaczania i temperatura na styku powodują efekt zgrzewania „zgrzewania ciśnieniowego”, sprzyjając szybkiej i powszechnej dyfuzji styku pomiędzy kombinacją, aby uzyskać interfejs wiązania metalurgicznego.Przed metodą produkcji rur kompozytowych przez wytłaczanie istnieją trzy: przebijanie kęsów kutych i uzyskiwanie powiększonych przez wytłaczanie na gorąco;bezpośrednie odlewanie odśrodkowe;odporne na korozję cząstki proszku.Wewnątrz i na zewnątrz proszku stosowane są dwa surowce metalowe, zwane technologią „NUVAL”, które umożliwiają opracowywanie nowych stopów, ale koszt przygotowania proszku jest zbyt wysoki.Wady współwytłaczania to:

Zalety wytłaczania na gorąco: Powierzchnia stykowa jest połączona metalurgicznie;siły występujące w procesie wytłaczania są całkowicie naprężeniowe, szczególnie dobrze nadają się do obróbki na gorąco, obróbki wysokostopowej, niskiej plastyczności metali.

Wady wytłaczania na gorąco: Jak wynika z procesu wytłaczania połączonego z bardzo krótkim interfejsem dyfuzyjnym, elementy zwykle ze względu na obecność warstw tlenkowych uległy wpływowi, dotychczas ograniczając się do wytłaczania kompozytów kompozytowych ze stali węglowej, stali nierdzewnej i stopów o wysokiej zawartości niklu .Należy zauważyć, że mała odporność na odkształcenia przy wytłaczaniu na gorąco, pozwalająca na duży stopień odkształcenia każdego z nich, co skutkuje większą chropowatością powierzchni, a zatem także dalszym walcowaniem na zimno przez wytłaczanie na gorąco (lub ciągnienie) jest metodą wytwarzania rury kompozytowej .