هنگام جوشکاری لوله های فولادی باید به موارد زیر توجه کرد:

ابتدا سطح لوله فولادی را تمیز کنید. قبل از جوشکاری، مطمئن شوید که سطح لوله فولادی تمیز و عاری از روغن، رنگ، آب، زنگ زدگی و سایر ناخالصی ها باشد. این ناخالصی ها ممکن است بر پیشرفت صاف جوش تأثیر بگذارد و حتی ممکن است باعث ایجاد مشکلات ایمنی شود. برای تمیز کردن می توان از ابزارهایی مانند چرخ های سنگ زنی و برس های سیمی استفاده کرد.
در مرحله دوم، تنظیم اریب. با توجه به ضخامت دیواره لوله فولادی، شکل و اندازه شیار جوش را تنظیم کنید. اگر ضخامت دیوار ضخیم تر باشد، شیار می تواند کمی بزرگتر باشد. اگر ضخامت دیوار نازک تر باشد، شیار می تواند کوچکتر باشد. در عین حال برای جوشکاری بهتر باید از صافی و صافی شیار اطمینان حاصل شود.
سوم، روش جوشکاری مناسب را انتخاب کنید. با توجه به مواد، مشخصات و الزامات جوشکاری لوله فولادی، روش جوشکاری مناسب را انتخاب کنید. به عنوان مثال، برای صفحات نازک یا لوله های فولادی کم کربن، می توان از جوشکاری محافظ گاز یا جوشکاری قوس آرگون استفاده کرد. برای صفحات ضخیم یا سازه های فولادی، می توان از جوش زیر آب یا جوش قوس الکتریکی استفاده کرد.
چهارم، پارامترهای جوشکاری را کنترل کنید. پارامترهای جوشکاری شامل جریان جوش، ولتاژ، سرعت جوش و ... می باشد که این پارامترها باید با توجه به جنس و ضخامت لوله فولادی تنظیم شوند تا از کیفیت و کارایی جوش اطمینان حاصل شود.
پنجم، به پیش گرم کردن و عملیات پس از جوشکاری توجه کنید. برای برخی از فولادهای پرکربن یا فولادهای آلیاژی، برای کاهش تنش جوشکاری و جلوگیری از بروز ترک، عملیات پیش گرمایش قبل از جوشکاری مورد نیاز است. عملیات پس از جوشکاری شامل خنک سازی جوش، حذف سرباره جوشکاری و غیره است.

در نهایت، روش های عملیاتی ایمن را دنبال کنید. در طول فرآیند جوشکاری، باید به روش های عملیاتی ایمن مانند پوشیدن لباس های محافظ، دستکش و ماسک توجه شود. در عین حال، تجهیزات جوشکاری باید به طور منظم بازرسی و نگهداری شوند تا از عملکرد طبیعی آن اطمینان حاصل شود.