فرآیند لوله جوش داده شده

فرآیند جوشکاری مقاومت الکتریکی (ERW)

لوله فولادی در فرآیند جوشکاری مقاومتی، لوله‌ها با شکل‌دهی گرم و سرد یک ورق فولادی تخت در یک هندسه استوانه‌ای تولید می‌شوند. سپس جریان الکتریکی از لبه‌های استوانه فولادی عبور می‌کند تا فولاد را گرم کند و بین لبه‌ها پیوند ایجاد کند تا جایی که مجبور می‌شوند به هم برسند. در طول فرآیند REG، ممکن است از مواد پرکننده نیز استفاده شود. دو نوع جوشکاری مقاومتی وجود دارد: جوشکاری با فرکانس بالا و جوشکاری چرخ تماسی چرخشی.

نیاز برای جوشکاری با فرکانس بالا ناشی از تمایل محصولات جوشکاری شده با فرکانس پایین برای تجربه خوردگی انتخابی اتصال، ترک خوردن قلاب و اتصال ناکافی اتصال است. بنابراین، بقایای مواد منفجره جنگ با فرکانس پایین دیگر برای ساخت لوله استفاده نمی شود. فرآیند ERW با فرکانس بالا هنوز در تولید لوله استفاده می شود. دو نوع فرآیند REG با فرکانس بالا وجود دارد. جوشکاری القایی فرکانس بالا و جوش تماسی با فرکانس بالا از انواع جوشکاری فرکانس بالا هستند. در جوشکاری القایی با فرکانس بالا، جریان جوش از طریق یک سیم پیچ به ماده منتقل می شود. سیم پیچ با لوله تماس پیدا نمی کند. جریان الکتریکی در مواد لوله توسط میدان مغناطیسی اطراف لوله ایجاد می شود. در جوشکاری تماسی با فرکانس بالا، جریان الکتریکی از طریق کنتاکت های روی نوار به مواد منتقل می شود. انرژی جوش به طور مستقیم به لوله اعمال می شود و فرآیند را کارآمدتر می کند. این روش اغلب برای تولید لوله هایی با قطر زیاد و ضخامت دیواره بالا ترجیح داده می شود.

نوع دیگری از جوشکاری مقاومتی، فرآیند جوشکاری چرخ تماسی چرخشی است. در طی این فرآیند، جریان الکتریکی از طریق چرخ تماس به نقطه جوش منتقل می شود. چرخ تماس نیز فشار مورد نیاز برای جوشکاری را ایجاد می کند. جوشکاری تماسی دوار معمولاً برای کاربردهایی استفاده می شود که نمی توانند موانع داخل لوله را در خود جای دهند.

فرآیند جوشکاری فیوژن الکتریکی (EFW)

فرآیند جوشکاری ذوبی الکتریکی به جوشکاری پرتو الکترونی یک صفحه فولادی با استفاده از حرکت پر سرعت پرتو الکترونی اشاره دارد. انرژی جنبشی ضربه ای قوی پرتو الکترونی به گرما تبدیل می شود تا قطعه کار گرم شود و درز جوش ایجاد شود. همچنین می توان ناحیه جوش را تحت عملیات حرارتی قرار داد تا جوش نامرئی شود. لوله های جوش داده شده معمولاً تحمل ابعادی محکم تری نسبت به لوله های بدون درز دارند و اگر در مقادیر مشابه تولید شوند، هزینه کمتری دارند. به طور عمده برای جوشکاری صفحات فولادی مختلف یا جوشکاری با چگالی انرژی بالا استفاده می شود، قطعات جوش داده شده فلزی را می توان به سرعت تا دمای بالا گرم کرد و تمام فلزات و آلیاژهای نسوز را ذوب کرد.

فرآیند جوشکاری زیر آب (SAW)

جوشکاری زیرپودری شامل تشکیل قوس بین الکترود سیم و قطعه کار است. یک جریان برای تولید گاز محافظ و سرباره استفاده می شود. همانطور که قوس در امتداد درز حرکت می کند، جریان اضافی از طریق یک قیف حذف می شود. از آنجایی که قوس کاملاً توسط لایه شار پوشانده شده است، معمولاً در هنگام جوشکاری نامرئی است و تلفات حرارتی نیز بسیار کم است. دو نوع فرآیند جوشکاری زیرپودری وجود دارد: فرآیند جوشکاری با قوس زیردریایی عمودی و فرآیند جوشکاری زیرپودری مارپیچی.

در جوشکاری زیرپودری طولی، لبه‌های طولی ورق‌های فولادی ابتدا با آسیاب به شکل U شکل می‌شوند. سپس لبه های صفحات U شکل جوش داده می شود. لوله های تولید شده توسط این فرآیند به منظور کاهش تنش های داخلی و به دست آوردن تحمل ابعادی کامل، تحت عملیات انبساط قرار می گیرند.

در جوشکاری مارپیچی زیر آب، درزهای جوش مانند یک مارپیچ در اطراف لوله هستند. در هر دو روش جوشکاری طولی و مارپیچی از فناوری یکسانی استفاده می شود، تنها تفاوت در شکل مارپیچی درزها در جوشکاری مارپیچی است. فرآیند تولید به این صورت است که نوار فولادی را به گونه‌ای رول می‌کنند که جهت نورد زاویه‌ای با جهت شعاعی لوله، شکل و جوش ایجاد کند تا خط جوش به صورت مارپیچی قرار گیرد. عیب اصلی این فرآیند ابعاد فیزیکی ضعیف لوله و طول مفصل بیشتر است که به راحتی می تواند منجر به ایجاد عیوب یا ترک شود.