پس از عملیات کوئنچ و تمپر لوله های بدون درز، قطعات تولید شده دارای خواص مکانیکی جامع خوبی هستند و به طور گسترده در بخش های مختلف سازه ای مهم، به ویژه میله های اتصال، پیچ ها، چرخ دنده ها و شفت هایی که تحت بارهای متناوب کار می کنند، استفاده می شود. اما سختی سطح پایین است و در برابر سایش مقاوم نیست. برای بهبود سختی سطح قطعات می توان از تمپرینگ + کوئنچ سطح استفاده کرد.

ترکیب شیمیایی آن حاوی کربن (C) 0.42-0.50٪، محتوای Si 0.17-0.37٪، محتوای منگنز 0.50 تا 0.80٪، و محتوای کروم <=0.25٪ است.
دمای عملیات حرارتی توصیه شده: نرمال کردن 850 درجه سانتیگراد، خاموش کردن 840 درجه سانتیگراد، اعتدال 600 درجه سانتیگراد.

لوله های فولادی بدون درز معمولی معمولاً از فولاد ساختاری کربنی با کیفیت بالا ساخته می شوند که برش آن خیلی سخت و آسان نیست. اغلب در قالب ها برای ساختن الگوها، راهنمایی ها، پست های راهنما و غیره استفاده می شود، اما عملیات حرارتی مورد نیاز است.

1. پس از کوئنچ و قبل از تمپر، سختی فولاد بیشتر از HRC55 است که واجد شرایط است.
بالاترین سختی برای کاربرد عملی HRC55 (فرکانس بالا خاموش کردن HRC58) است.

2. از فرآیند عملیات حرارتی کربوریزاسیون و کوئنچ برای فولاد استفاده نکنید.
پس از کوئنچ و تمپر، قطعات دارای خواص مکانیکی جامع خوبی هستند و به طور گسترده در بخش‌های مختلف سازه‌ای مهم، به‌ویژه میله‌های اتصال، پیچ‌ها، چرخ دنده‌ها و شفت‌هایی که تحت بارهای متناوب کار می‌کنند، استفاده می‌شوند. اما سختی سطح پایین است و در برابر سایش مقاوم نیست. برای بهبود سختی سطح قطعات می توان از تمپرینگ + کوئنچ سطح استفاده کرد.

عملیات کربوریزه کردن عموماً برای قطعات سنگین با سطح مقاوم در برابر سایش و هسته مقاوم در برابر ضربه استفاده می شود و مقاومت سایشی آن بالاتر از کوئنچ و تمپر + کوئنچ سطح است. محتوای کربن روی سطح 0.8-1.2٪ است و هسته به طور کلی 0.1-0.25٪ است (0.35٪ در موارد خاص استفاده می شود). پس از عملیات حرارتی، سطح می تواند سختی بسیار بالایی به دست آورد (HRC58-62) و هسته سختی و مقاومت ضربه ای پایینی دارد.