تفاوت اصلی بین آنیل و نرمال سازی:

1. سرعت خنک کننده نرمال شدن کمی سریعتر از بازپخت است و درجه فوق خنک شدن بیشتر است.
2. ساختار به دست آمده پس از نرمال شدن نسبتاً خوب است و استحکام و سختی آن بالاتر از آنیل است.

انتخاب بازپخت و نرمال سازی:

1. برای لوله های فولادی بدون درز کم کربن با محتوای کربن کمتر از 0.25٪، معمولاً به جای آنیل کردن از نرمال سازی استفاده می شود. از آنجا که سرعت خنک‌سازی سریع‌تر می‌تواند مانع از رسوب سمنتیت سوم آزاد در لوله‌های فولادی بدون درز کم کربن شود و در نتیجه عملکرد تغییر شکل سرد قطعات مهر زنی را بهبود بخشد. نرمال سازی می تواند سختی فولاد و عملکرد برش لوله فولادی بدون درز کم کربن را بهبود بخشد. ; هنگامی که هیچ فرآیند عملیات حرارتی دیگری وجود ندارد، عادی سازی می تواند دانه ها را تصفیه کند و استحکام لوله های فولادی بدون درز کم کربن را بهبود بخشد.

2. لوله فولادی بدون درز سرد با کربن متوسط ​​با محتوای کربن بین 0.25٪ و 0.5٪ نیز می تواند به جای بازپخت نرمال شود. اگرچه لوله فولادی بدون درز سرد با کربن متوسط ​​با محتوای کربن نزدیک به حد بالایی پس از نرمال شدن دارای سختی بالایی است، اما هنوز هم قابل برش است و هزینه نرمال سازی کم و بهره وری بالا است.

3. لوله های فولادی بدون درز سرد با محتوای کربن بین 0.5 تا 0.75 درصد، به دلیل محتوای کربن بالا، سختی پس از نرمال شدن به طور قابل توجهی بالاتر از آنیل است و انجام پردازش برش دشوار است، بنابراین بازپخت کامل انجام می شود. به طور کلی برای کاهش سختی و بهبود ماشینکاری استفاده می شود.

4. کربن بالا یا فولاد ابزار با محتوای کربن > 0.75% لوله فولادی بدون درز کشیده شده سرد، عموماً از بازپخت کروی به عنوان یک عملیات حرارتی اولیه استفاده می کند. اگر سمنتیت ثانویه مشبک وجود داشته باشد، ابتدا باید نرمال شود. بازپخت یک فرآیند عملیات حرارتی است که در آن لوله فولادی بدون درز کشیده شده سرد تا دمای مناسب گرم می شود، برای مدت زمان مشخصی نگهداری می شود و سپس به آرامی سرد می شود. خنک شدن آهسته ویژگی اصلی آنیلینگ است. لوله های فولادی بدون درز سرد آنیل شده معمولاً تا دمای زیر 550 درجه سانتیگراد با کوره خنک می شوند و با هوا خنک می شوند. آنیلینگ یک عملیات حرارتی پرکاربرد است. در فرآیند ساخت ابزار، قالب یا قطعات مکانیکی و غیره، اغلب به عنوان یک عملیات حرارتی مقدماتی پس از ریخته‌گری، آهنگری و جوشکاری و قبل از برش (زمخت) انجام می‌شود تا برخی از مشکلات ناشی از فرآیند قبلی برطرف شود. نقص و آماده شدن برای عملیات بعدی.

هدف بازپخت:

①بهبود یا حذف عیوب مختلف ساختاری و تنش پسماند ناشی از فولاد در فرآیند ریخته گری، آهنگری، نورد و جوشکاری و جلوگیری از تغییر شکل و ترک خوردگی قطعه کار.
② قطعه کار را برای برش نرم کنید.
③ دانه را اصلاح کنید و ساختار را بهبود بخشید تا خواص مکانیکی قطعه کار بهبود یابد.
④ سازمان را برای عملیات حرارتی نهایی (کوئنچ، تمپر) آماده کنید.