Nid yw dur di-staen yn cyrydu, yn rhwd nac yn staenio â dŵr yn hawdd fel y mae dur cyffredin yn ei wneud. Fodd bynnag, nid yw'n gwbl atal staen mewn amgylcheddau isel-ocsigen, halltedd uchel, neu amgylchedd cylchrediad aer gwael. Mae gwahanol raddau a gorffeniadau arwyneb o ddur di-staen i weddu i'r amgylchedd y mae'n rhaid i'r aloi ei ddioddef. Defnyddir dur di-staen lle mae angen priodweddau dur a gwrthiant cyrydiad.

Mae dur di-staen yn wahanol i ddur carbon yn ôl faint o gromiwm sy'n bresennol. Mae dur carbon heb ei amddiffyn yn rhydu'n hawdd pan fydd yn agored i aer a lleithder. Mae'r ffilm haearn ocsid hwn (y rhwd) yn weithredol ac yn cyflymu cyrydiad trwy ffurfio mwy o haearn ocsid [angen eglurhad]; ac, oherwydd y cyfaint uwch o'r haearn ocsid, mae hyn yn tueddu i fflawio a disgyn i ffwrdd. Mae duroedd di-staen yn cynnwys digon o gromiwm i ffurfio ffilm oddefol o gromiwm ocsid, sy'n atal cyrydiad arwyneb pellach trwy rwystro trylediad ocsigen i'r wyneb dur ac yn rhwystro cyrydiad rhag ymledu i strwythur mewnol y metel. Mae goddefgarwch yn digwydd dim ond os yw cyfran y cromiwm yn ddigon uchel a bod ocsigen yn bresennol.