DIN 30670 به پوشش های پلی اتیلن روی لوله ها و اتصالات فولادی اشاره دارد–الزامات و آزمایش.

این استاندارد الزاماتی را برای پوشش های سه لایه پلی اتیلن اکسترود شده در کارخانه و پوشش های مبتنی بر پلی اتیلن متخلخل یک یا چند لایه برای محافظت در برابر خوردگی لوله ها و اتصالات فولادی مشخص می کند.پوشش ها برای محافظت از لوله های فولادی مدفون یا مستغرق در دمای طراحی مناسب هستند–40 °C تا +80°ج- استاندارد حاضر الزامات پوشش هایی را که روی آنها اعمال می شود مشخص می کندلوله فولادی LSAW or لوله های فولادی بدون درز واتصالات برای ساخت خطوط لوله برای انتقال مایعات یا گازها استفاده می شود.بکارگیری این استاندارد تضمین می کند که پوشش پلی اتیلن حفاظت کافی در برابر بارهای مکانیکی، حرارتی و شیمیایی که در حین عملیات، حمل و نقل، ذخیره سازی و نصب رخ می دهد، ایجاد می کند.DIN EN ISO 21809-1 الزامات را در سطح بین المللی برای پوشش های مبتنی بر پلی اتیلن و پلی پروپیلن اکسترود شده سه لایه برای لوله های فولادی برای سیستم های حمل و نقل خط لوله نفت و گاز طبیعی مشخص می کند.زمینه های کاربردی زیر تحت پوشش DIN EN ISO 21809-1 نیستند:─تمام پوشش های مبتنی بر پلی اتیلن برای لوله ها و اتصالات فولادی مورد استفاده برای انتقال و توزیع آب و فاضلاب،─تمام پوشش های مبتنی بر پلی اتیلن برای لوله ها و اتصالات فولادی در خطوط لوله توزیع برای رسانه های گازی و مایع،─پوشش های مبتنی بر پلی اتیلن متخلخل تک لایه و چند لایه برای لوله های فولادی و اتصالات مورد استفاده برای خطوط لوله حمل و نقل و خطوط لوله توزیع استاندارد حاضر برای زمینه های کاربردی فوق معتبر است.پوشش های دو لایه مبتنی بر پلی اتیلن در سطح اروپایی در استاندارد DIN EN 10288 که در دسامبر 2003 منتشر شد، استاندارد شده است.

مواد باید به صلاحدید پوشش دهنده انتخاب شوند زیرا بسته به روش نصب و پوشش، می توان از مواد مختلفی برای مطابقت با حداقل الزامات مشخص شده در این استاندارد برای پوشش نهایی استفاده کرد.هر گونه الزامات انحرافی خریدار در مورد مواد مورد استفاده باید مشروط به توافق باشد.تمیز کردن انفجار و هرگونه کار بعدی لازم نباید منجر به کاهش حداقل ضخامت دیواره مشخص شده در استانداردهای فنی تحویل لوله فولادی شود.گرد و غبار باقیمانده ساینده باید قبل از پوشش حذف شود.