Neoksidebla ŝtalo ne facile korodas, rustiĝas aŭ makuliĝas per akvo kiel ordinara ŝtalo faras. Tamen, ĝi ne estas plene makulo-rezista en malaltaj oksigenaj, alt-salinecaj, aŭ malbonaj aercirkulaj medioj. Estas malsamaj gradoj kaj surfacaj finaĵoj de neoksidebla ŝtalo por konveni al la medio, kiun la alojo devas elteni. Neoksidebla ŝtalo estas uzata kie ambaŭ la propraĵoj de ŝtalo kaj koroda rezisto estas postulataj.

Neoksidebla ŝtalo diferencas de karbonŝtalo per la kvanto de ĉeestanta kromo. Senprotekta karboŝtalo rustiĝas facile kiam eksponite al aero kaj humideco. Ĉi tiu feroksida filmo (la rusto) estas aktiva kaj akcelas korodon formante pli da feroksido [ klarigo bezonata ]; kaj, pro la pli granda volumeno de la feroksido, ĉi tio tendencas skuiĝi kaj fali. Neoksideblaj ŝtaloj enhavas sufiĉan kromon por formi pasivan filmon de kromoksido, kiu malhelpas plian surfackorodon blokante oksigenan difuzon al la ŝtalsurfaco kaj blokas korodon de disvastiĝo en la internan strukturon de la metalo. Pasivado okazas nur se la proporcio de kromo estas sufiĉe alta kaj oksigeno ĉeestas.